پاندمی کووید-۱۹ بی شک نظام آموزش عالی بسیاری از کشورها را تحت تاثیر قرار داد. در این دوران به کارگیری آموزش مجازی به یک ضرورت اصلی تبدیل شده است تا دانشگاه های مختلف از آن بهره برند. برای برگزاری هرچه بهتر آموزش مجازی مدیران و متصدیان دانشگاه ها علاوه بر رفع چالش های موجود و فراهم کردن زیرساخت ها باید به روند پیشرفت کار و ارزشیابی اجرای برنامه ها و نیز ارزیابی نگرش ذینفعان بپردازند. ارزیابی نگرش ذینفعان قبل و بعد از اجرای طرح، به مسئولان و سیاستگذاران دانشگاه اجازه میدهد طرحهای توسعه را چنان برنامهریزی کنند که محیطی همافزا و متوازن برای تحقق یادگیری الکترونیکی ایجاد شود. در این میان اساتید دانشگاه، بهعنوان یکی از مولفههای مهم اجرای برنامه آموزش الکترونیکی، علاوه بر داشتن دانش و مهارت باید دیدگاه مثبتی نسبت به اثربخشبودن این روشها داشته باشند. مطالعه ی حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده که با هدف مقایسه ی دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران نسبت به آموزش مجازی در طی بحران کووید در نیمسال دوم 1399-1398 و بعد از گذشت یک سال و نیم در نیمسال اول 1401-1400 توسط مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. از نظر اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیمسال دوم 1399-1398، میانگین نمره در خصوص رضایت از تدریس مجازی 72/3 از 5 بود و در نیمسال اول 1401-1400 میانگین این نمره 74/3 از 5 برآورد گردید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1401/8/3 | پذیرش: 1401/11/25 | انتشار: 1402/5/14