یکی از مهم ترین روشهای آموزش و یادگیری استفاده از بازخورد و بازاندیشی است. آموزش در محیط کار بر اساس تجربه اتفاق می افتد و اگر بر این تجربه بازاندیشی نشود، یادگیری کامل و صحیحی که منجر به ارتقای عملکر شود نیز به ندرت اتفاق میافتد. اگرچه مطالعات نشان داده است که استفاده از بازخورد در آموزش پزشکی در حال گسترش است و توصیه نیز می شود که از این روش آموزش در محیط های بالینی باید استفاده شود، اما از نگاه دانشجو و اینکه پس از ارائه بازخورد چه اتفاقی برای دانشجویان یا دستیاران می افتد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مقاله حاضر ارائه نتایج یک مرور نقلی در مورد روند مطالعات انجام شده در خصوص بازخورد و نحوه واکنش دانشجویان به آن است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1400/7/17 | پذیرش: 1400/8/5 | انتشار: 1400/6/10